Telepati - Leonardo Patrignani

Kitap : Telepati

Yazar : Leonarda Patrignani

Yayıncı : Pegasus Yayınları

Yayın Tarihi : 2015

Sayfa Sayısı : 352

  

  Ya bu hayat çok sayıda ihtimalden sadece biriyse?

  Alex ve Jenny on altı yaşında iki gençtir. Alex Milano’da, Jenny ise Melbourne’da yaşamaktadır. Son dört yıl boyunca zaman zaman birbirlerini bilinçlerini kaybettikleri anlarda, hiçbir uyarı vermeden gerçekleşen telepatik iletişimleri sırasında görmüşlerdir.

  Bu telepatik nöbetlerin birinde buluşmak üzere sözleşen iki genç, aynı gün aynı yerde durmasına rağmen birbirini göremez. Bu, şaşırtıcı bir keşif yapmalarını sağlar: Farklı boyutlarda yaşamaktadırlar. Jenny’nin evreninde Alex bambaşka biridir. Alex’in evreninde ise Jenny altı yaşında ölmüştür.

  Onlar birbirlerini bulmaya çalışırken Çoklu Evren patlayıp yok olmanın eşiğine gelmiştir ama Jenny ve Alex’in kesinlikle buluşması gerekmektedir çünkü Dünya’nın geleceği buna bağlıdır. Yaklaşmakta olan kaderi yalnızca aşkları değiştirebilecektir…

       

                          ~          ~          ~          ~         ~          ~

  Jenny ve Alex, Çoklu Evren’de birbirini bulmuş iki genç… Aslında binlerce hayat yaşıyorlar ama o hayatlardan haberleri yok. Aynı boyutta bile değiller ama neredeyse her gün iletişim kuruyorlar. Telepatiyle…

  Telepati, kafamı daha önce düşünmediğim pek çok şeyle doldurdu ve şimdi çoklu evren teorisiyle ilgili çok fazla sorum var. Kitabın arka kapağında pek bilgi vermediği için okumaya başlarken beklediğim şey biraz fantastik romantik bir hikayeydi, karşıma çıkan şeyse beklediğimden kat kat daha güzel bir şey.

  ‘ “Alex, neredesin? Yalvarırım bana gerçek olmadığını söyleme.”

  “Gerçeğim”, dedi Alex. “Varım Buradayım. Senin için geldim.” ’

  Düşünsenize tam olarak aynı yerde duruyorsunuz ama birbirinizi bulamıyorsunuz. Eşek şakası gibi gelir insana ya da deliymiş gibi.

  “Babam bana her zaman yıldızlar hakkında hikayeler anlatır. Dün bana bir kahramandan bahsetti.. İnsanlar arasında en güzeli oymuş. Ve onun takım yıldızı gökyüzünün en parlak takım yıldızıdır.

  Adı neymiş?

  Orion.”

  Peki ya ertesi gün kıyamet gerçekleşecekse ve hayatta kalma ihtimali olan sadece sizseniz. Yapmanız gereken tek şey Memoria’yı bulmanız. Tabi onun neye benzediğini bile bilmiyorsanız bulmanız pek de kolay değil.

  “Vicdanların yok olacağı anda, Memoria tek ve son seçenek olacaktır.”

  Kitaptaki en büyük ipucu “Zihnimiz anahtar.” cümlesi. Kitabın sonuna geldiğimizde her şeyin bu cümleyle bağlantısı olduğunu farkediyoruz.

  Boyutlar arasında yolculuğa çıkıyorlar. Her boyuttaki kendi bedenlerinde uyanıyorlar ve diğer yaşam ihtimallerini görüyorlar. Hepsi iyi değil. Ki bunlardan birinde Alex kendi ölümünü yaşayıp başka bir boyutta uyanıyor. Gittikleri her boyutta aynı ülkedeler fakat hayatlarında bazen küçük bazan büyük farklılıklar var. Kimsesiz kalmak gibi ölen akrabalarının yaşıyor olması gibi arkadaşının yürüyebiliyor olması gibi…

  “Hatırlıyor musun, Alex? Yolculuk yapabilmek için takımyıldızına bakıyorduk.”

  Alex ve Jenny, ikiside altı yaşına gelene kadar iletişim kurabildiler. Bu süreye kadar Alex kendisiyle aynı boyuttaki Jenny ile iletişim kuruyordu. Taa ki işler kontrolden çıkana kadar. Jenny’den başka hiçbir şey ilgisini çekmiyor ve süreli ondan bahsediyordu. Evin her yanında Jenny yazıyor ve ailesinin anlamlandıramadığı sembolleri duvarlara, zemine ve bulabildiği her yere yazıyordu. Sürekli olarak kıyamet gününü resmediyordu ve ailesi onun için endişelendiğinde tedavi için Alex’e elektroşok verilmesini kabul etti. Aynı zamanlarda da Alex’le aynı boyuttaki Jenny öldü. Alex yaşadığı her şeyi unuttu ve iletişim kesildi.

  “Sen bir rüya değilsin, Jenny. Artık hayatımın bir parçasısın. Dünyanın öbür ucunda da olsan seninle buluşmak istiyorum.”

  Alex yıllar sonra başka bir boyuttaki Jenny ile iletişim kurmaya başladığında hala çocukluğunun iki yılını hatırlamıyordu. Fakat Jenny’yi bulmaya çalışırken yavaş yavaş her şeyi hatırlamaya başladı. Hattırladıklarını Marco’ya anlattığında yavaş yavaş işler çözülmeye başladı.

  Marco, Alex’in en yakın arkadaşı ve çocukken geçirdiği bir kazada ailesiyle beraber iki bacağını da kaybediyor. Lakin kendisi bir dahi. Pek çok icadı var ve bilgisayar programları hazırlıyor. Akıllı evler onun evinin yaninda sönük kalıyor. Ve Alex’in anlattıklarına karşılık "Sen delisin!" deme ihtimali olmayan tek insan belkide.

  Kitap boyunca sayfalara şaşkın şaşkın baktığım çok oldu. Ağladığım ve sinirlendiğim yerlerde oldu. Ama en güzeli kitabın sonunda “Şaka mı bu?” bakışımdı. İkinci kitabı almamak için şuan kendimi tutuyorum. Çok heyecanlı bitti. Kitabın sonu biraz şok etkisi oluşturuyor.